විසල් නුඹ කුසිනි
හෙබවූ පුරවර
සහ පිරිවර සමගින්
වැජබෙනු රිසිවූයෙම්
ගමන විලම්බා
මුව මියුලගනා
කුමාරියක දුටුවෙම්
ජීවහත්ත හා දිසාලාව දෙදරුන්
අප දෙදෙනා ලදුයෙම්
කුවේර පුරවර සේ මෙ ලක්දිව
අගරජු මම්ම නොවෙම්
අභිෂේක ලබනු රිසියෙම්,
මාදේවි අසන් මෙවදන්
දුරු රටින් නැවට නැගලා
කුළ කුමරි ඒවි මතුදා
විජය ගේ රැජිණ විලසින්
අභිෂේක ලබන්නිය වී
කේතකී සුවඳ ගවසා
මාලතී රේණු අතුරා
සැදි යහන ඇයට සකසා
නුඹ නික්ම යන්න මෙපුරින්
දරුවන්ද රැගෙන නොලසා
මට ක්‍රෝධ වෛර නොකරා
යනු මැනවි පුරෙන් නික්මී
කුවෙණියේ දයාබාරී
2 comments:
එළ කවිය, දාන්න පහක් අක්කේ.
ස්තුතියි බින්කු, මගෙ තවත් යාලුවෙක් කියනව දැන් එයාට විජය ගැන දුකයි කියල. මේ කවිය එයාගේ හිතේ තිබිබ වෛරය නැතිකරාලු
Post a Comment