Sunday 24 May 2009

Its just an interpretation

Clear water is always enticing,
Still,
Unlike the dissolved muddy water,
Sometimes even the sky
Turns in to black and whites
Yes, the breeze,
Do turn into a gale,
So does the love...
My heart whispers
Fascinate, quiescent, violent
The poem was translat by Fathima Ishrath

Friday 8 May 2009

බුද්ධ වර්ෂ‍ 2553

සාමකාමී, ආගන්තුක සත්කාරයේ ලැදී මිත්‍රශීලී ධාර්මික ජනතාවක් සිටින ධර්මද්වීපයේ 2553 වන බුද්ධවර්ෂ‍යේ ආරම්භය සනිටහුන් කරමින්; දිට්ට ධම්ම වේදනීය කර්මය වෙන කවරදාටත් වඩා හොදින් පෙන්නුම් කෙරෙමින් පවතින රටක, එම කර්මය මෙන්ම කර්ම විපාකයද නෙතින් දකින, කනින් අසන එම දුකෙහි කොටස්කාර සමාගමයේද, එසේ කර්ම විපාකය පල දෙනවුන් ‍දෙසබලා එම විපාක ඵලයෙහි සතුට බෙදාගන්නා භුක්ති විදින්නන්ගේ සමාගමයේද අනාරාධිත නිත්‍ය සාමාජිකත්වය ලැබූ රටවැසියෙකුගේ දැක්ම;
නීතියෙහි කන්‍යාවගේ දෑස් බැද පොලිසිය තොවිල් නැටීම ලිපිය තුළ කතාබහ කෙරෙන්නාවූ සිදුවීම් පසුගිය කාලය පුරාවටම තැනින් තැන විවිධ වේශයෙන් නිරන්තරව සිදුවෙමින් පවතී, අක්මීමන කවීන් රශ්මික හා තනුජා අයිරාංගනී ගේ ඝාතන සිදුවූයේ වර්ෂා දැරිය‍ගේ ඝාතනය සිදුවී යන්තම් මසක් ඉක්මයද්දීය, එහි කෙළවර වර්ෂා ඝාතන සැකකරුවන් සියලුම දෙනා නඩු නැතිවම උන්ඩයට ගොදුරුවූ අතර කවින් හා තනුජාගේ ඝාතනවල සැකකරුවන් දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙක්, පොලිස් වෙඩි පහරින් මියගියේ පොලිසියට වෙඩි තැබීමට කළ උත්සාහයකදීය. අනෙකා නාදුනන පුද්ගලයින් විසින් ඝාතනය කෙරිනි. එයින් දෙසතියක් යන්නටත් පළමුව නැවතත් මඩකලපුවේ කෝට්ටමු‍ණෙයි කුඩා දැරියක ඝාතනය කෙරැණු අතර එහි සැකකරුවන් යැයි සැකකල පුද්ගලයින් පොලිසියට වෙඩි තැබුමට කළ උත්සාහයේදී පොලිස් වෙඩි පහරින් මරණයට පත්විණි.

උතුරේත් දකුණේත් දෙකොන විලක්කු ඇවිලෙද්දි උතුරු නැගෙනහිර සිදුවන මෙවැනි අපරාධ ළමාආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවේ සභාපතිතුමා විසින් පශ්චාත් යුද ගැටුම් සහිත සමාජයක
සිදුවීම් ලෙස අර්ථදක්වයි. එහෙත් දකු‍ණේ සමාජය තුළ සිදුවන එබදු අපරාධ, ‍අර්ථ ගන්වා ගන්නේ කෙසේද යන ගැටළුව අප ඉදිරියේ ඉතිරිව පවතී.

දෙවනුව පොලිසියට අනුව මේ සියල්ල නීති විරෝදී අවිදරන කණ්ඩායම් මගින් සිදුකරනුලැබූ ඒවායි. එහෙත් ගැටළුව වන්නේ මේ සියල්ලෙහි දේශපාලන සැගවුම් යතාර්ථය කුමක්ද යන්නයි. තෙවැන්න මේ සියළුම සිදුවීමි හරහා මතුකෙරෙන්නාවූ අනාරක්ෂිත ගිනි අවි පිළිබද කතාවයි. ‍‍ මැරයින් පාතාල නායකයින් ආදීන් පමණක් නොව ගම්මැද්දක පිහි ඇනුමක ඝාතකයින්ද අවසානයේ අත් බෝම්බ, හා තුවක්කු ‍සැගවු තැනින් එළියට ‍ගෙන පොලිසියට කොකා පෙන්නන්නට ගොස් ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවයි.

ගම් නියම් ගම් සිසාරා හමා යන ප්‍රචණ්ඩත්ව‍ය ගිනි අවි, අත් බෝම්බ, තවත් ජීවිත කීයක් බිළිගනීවිද? අප තව කෙතෙක් කල් බලා සිටිය යුතුද යන ගැටළුව අප ඉදිරියේ පවතී. අතීතයේ දිනක සන්බබා නමින් හැදින්වූ වරෙන්තු කරුවෙකු පොලිස් වෙඩිපහරින් මරුමුවට පත්වූ අවස්ථාවේදී; එම සැකකරු විලංගු සහිතව පොලිසියට අත් බෝම්බ ගැසීමටගත් උත්සාහය අධිකරණය ඉදිරියේ නිරූපණය කිරීමට වාද්දූව පොලිසියේ නිළදාරියෙකුට සිදුවූ අකාරය අමතක කළ නොහැකිය.‍ එය එසේ සිදුවුයේ අධිකරණයේ අපක්ෂපාතීත්වය සමාජයට පෙන්වීමට පමණක්ද යන්න තවත් ගැටළුවකි.

මේ සියල්ල අවසන ත්‍රිවිධ හමුදාවට පොලිසියට අමතරව ලංකාව තුළ ගිනි අවි භාවිතා කරන පිරිස, හා ගිනි අවි භාවිතය පිළිබද අව‍බෝධයක් ඇති පිරිස සුළු පරිමාණ වශයන් ගත හැකිද? ඒ සම්බන්දව අපේ මැදිහත්වීම ප්‍රමාණවක්ද? අධිකරණය මේ පිළිබදව අවධියෙන් සිටීද? වරද කරුවනට දඩුවම් ලබා දෙන්නට, නඩු අවැසි නොවන රටක හෙට දවස ??????

Monday 4 May 2009

Thereafter

Tiny leaves are falling,
Pollens of flowers are spreading...
Wind is sobbing,
Trees and leaves are weeping...
A flower carpel is trembling,
And sliding away from the brink

The poem was translat by Fathima Ishrath

Sunday 3 May 2009

මිනිසා නොමිනසා බවට රූපාන්තරණය වීම



දන්නෙ නෑ කොහෙන්ද පටන් ගන්නෙ කියල. නිමා කරන්නෙ කියල. ඒ වුණත් හැම තිස්සෙම ඇස් මුලට එකතුවෙන කදුළු වලට වැටෙන්න ඉඩ අරින්න ඕනි. සිංහල දරුවො මෙචිචර මරා දැම්ම, දෙමල දරුවන් මෙච්චර මරා දැම්ම කියල ගණනින් ගණන එකතු කරල, මේ දරුවා ගැන කතා කලා මේ දරුවා ගැන කතා නොකලාය කියන තැනින් එහාට..............

පසු ගිය මාස කිහිපය පුරාම සාපේක්ෂව කුඩා දරුවන් රැසක් මරා දමලා තිබුණ. හරිම පහසුවෙන්, අම්මෙක් දරු දෙන්නත් එක්කම ළිංපතුලෙදි භවය අතැර ගිහින් තිබුණ. ගිය සතියේ තාත්තෙක් දරු දෙන්න එක්කම කඹ පොටවල හයිය බලල තිබුණ. ගාල්ල, අක්මීමණ, සපුගස්කන්ද, තිරිකුණාමලය, මඩකලපුව මේ හැම තැනම දරුපැටවුන්ට එකම එක පොදු සාධකයක් බලපාල තිබුණ. හුස්ම හිරවීම එහෙම නැත්තම් හුස්ම හිර කිරීම; ඒ එකම සාධකය. ‍ඒ හිර කරපු අත් සිංහලද දෙමලද මුස්ලිම්ද? නම වර්ෂාද? සුමල්ද? හද ගැහුනෙ සිංහල, සිංහල කියලද? නැත්නම් දෙමළ, දෙමළ කියලද? කියන එක මට වැදගත් නෑ. වැදගත් එකම දේ, මුදලට, කෑදරකමට, කප්පම් ගැනීමට, ඉඩම් ආරවුලට, පොඩි එකෙක්ගෙ විහිලුවකට තත්ත්පර ගණනාවකින් මිනිහ තිරිසනාවීම විතරයි. දර කෝටු කඩනව වගේ පහසුවෙන් දරුවන්ගේ ‍බෙල්ල කඩලදාල හුස්ම හිරකරන්න තරම් මිනිසා තිරිසනා වීම විතරයි.

මේ සියල්ල ‍ මෙහෙම වෙද්දි‍ ර‍‍ටේ වඩා ජනප්‍රියම ගුවන්විදුලි වැඩසටහන ‍වෙලා තියෙන්නෙ සෙත් පිරිත්. ඒක වර්තමානෙ රූපවාහිනී මාධ්‍ය සලකා බැලුවහොත් වන්නි මෙහෙයුම වෙන්නත් පුළුවනි.ඉතින් මේ තරමට බුදු බණ අහන රටක, පවුල් පිටින් සමාජය සමුළ ඝාතනය කරන රටක, තාත්තලට දාව දූල දරුවො බිහිකරන රටක, වයස අවුරුදු තුනේ හතරේ දරුවන් තම අසල්වාසීන් ගෙන්, පවුලේ වැඩිහිටියන් අතින් අතවරර විදින රටක, යුද්ධයට; දිනන පරදින ‍දෙපිලේම මිනිසුන් බිලිවන රටක, ජන්දය කිට්ටු වෙනකොට විරුද්ධ පාක්ෂිකයයින් උන්ඩයට බිලිවෙන රටක, මරණය පිළිබදව ලියවෙන සටහන් තුළ අහිමිවන ජීවිත නොව ලිවී‍මේ අතිමානුෂිකක්වයම සොයන රටක , ප්‍රතිවිරුද්ධ මත දරන්නන් ත්‍රස්තවාදින් වන රටක, අනාගතය මොනවගේ වෙයිද? ඔබට මොකද හිතෙන්නෙ.

Saturday 2 May 2009

රූපාන්තරණය

මව් වුවද පුරුවේ පිනකට
දරු නැති සොවින් වැලපෙන දහක් මව්වරු අතර
ආදරේ පමනක්ම ‍ද ජිවිතය‍;
තනිව යා නොහැකිය නික්ම
භවය අතැහැර ; හැරදා මගේ වස්තුව
දරුවනි කැටුව යන්නෙමි
නූඹලාද ළිං පතුළට...........
භවාන්තරණය පිණිස

දරුවනි මගේ අදරැති
නික්ම යා යුතු හෝරාව පැමිනැති
පැල දොර පලාගිය කළ මවිතුමි
යුධට ගිය සොයුරා විදුලියට බිලිවුණ
පැවතෙනු කෙලෙස නොදනිමි
දරැවනි වරෙල්ලා; සසර දිගු වුව
................. රැහැන දිග ඇති