නුඹ ගැන ආඩම්බරයි

අද මං "චුටි” ගැන ලියන්න හිතුවා. ඇත්තම කියනවා නම් චුටි” ගැන කියන්න හිතුවා.අනිත් අයට "චුටි” එහෙම නැත්නම් චූටි නංගී”, "චූටි අක්කා” වුනත් ඇය මගේ එක්කුස නූපන් එකට අකුරුකළ සොහොයුරියන් කීප දෙනාගෙන් එක් සොයුරියක්.

අපි එකම පාසලේ එකම පංතියේ එකට අකුරු කළා. සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය උසස් පෙළ ඉගෙන ගන්න ප්‍රමාණවත් තරමින් සමත් වුණා. ඉන් පස්සෙ උසස් පෙළ කලා විෂයන් හදාරන්නත් අපි එක්ක එකතු වුණා. බොහොම සතුටින් එක බත්පත බෙදාගෙන කාලා ඒ වසර දෙක ගතකරන්න අපි හීන මැව්වා. ඒත් දෙමාසයක් යන්නත් කලින් මගේ මිතුරියට ඉගෙනීම එපා වුණා. අපි කොච්චර කිව්වත්, ඇඬුවත්, දෙඩුවත් වැඩක් වුණේ නෑ. අන්තිමට අපි ඇගේ ගෙදර ගියා.

එක කොල්ලෙකුයි කෙල්ලො හතර දෙනකුයි ඉන්න ගෙදර බඩපිස්සිගෙ හිත වෙනස් කරන්න එයාගෙ ගෙදර අයටවත් අපිටවත් බැරිවුණා. අපි පාසල් ගියා. ඇය මහරගම හන්දියෙ අයියගෙ රෙදි කඩේ වැඩට උදවු වෙන්න ගියා. බෑග් මහන්න ඉගෙන ගත්තා. අපි පාසල් ගියා. උසස් පෙළ විභාගය ඉවරවුණා. සමහරු කලින්ම කසාද බැන්දා. තවත් අය නාට්‍ය කරන්න ගියා. අපි කීප දෙනෙක් සරසවි ගියා. "චුටි” මහරගම කඬේ ඉන්න ගමන් පරණ සිංගර් මැෂින් එකක් තියාගෙන සරම් චීත්ත මූට්ටු කරන්න පටන්ගත්තා. රස්සාවට නෙවෙයි, තමන්ගෙ එකම අයියගේ ව්‍යාපාරයට කරන උදව්වක් විදියට.

මහරගම රෙදි කඩයක් දාන්න කලින් පොළෙන් පොළට ගිහින් ලෑලි තට්ටුවක තියාගෙන රෙදි විකුණත්දිත් විකුණන්න ගේන කෑලි රෙදිවලින් සාම්පල් අරගෙන හෝදල බලලා, සායම් යනවද රෙදි ඇකිලෙනවද කියලා හොයලා බලන පුරුද්දක් චූටිගේ පවුලේ අයට තිබුණා. මොනදේ කරත් තමන්ගෙ පාරිභෝගිකයන්ට ඇත්ත ඇතිසැටියෙන් පෙන්නල බඩු විකුනනව ඇරෙන්න හොරයක් වංචාවක් කරන පුරුද්දක් ඒ පවුලට තිබුණෙ නෑ.

අයියගෙ කඩේට වෙලා ඉන්න චූටි, පොඩි පොඩි ඇදුම් කැඩුම් මහන තවත් කෙනෙක් බලාගෙන හිටියා. නමින් ඇය අරලියා. ඉතින් මේ පුංචි කෙල්ලගෙ හැකියාවන් අඳුනගෙන ඇගේ දක්ෂකම් ඉස්මතුකර දෙන්න ලොකු වුවමනාවක් ආසාවක් ඇතිවුණ, ඇය ලස්සන රෙදි කැල්ලක් දැක්කම කීය දීල හරි අරගෙන ආවා. සමහර වෙලාවට රෙදි යාරේ මිල රුපියල් දෙතුන් සීයයේ ඉදල දෙතුන්දාහ වෙන්නත් ඇති.

මේ රෙදි කෑලි අරගෙන චූටි ගාවට එන අරලියා, "වැරදුණාට කමක් නෑ චුටි නංගි ඔයා මහන්න, මමනෙ කියන්නෙ” කියල චුටිව දිරිමත් කළා. ඉතිං චුටි තනියෙන් හිමින් හිමින් සාරි හැට්ට, පාසල් නිල ඇදුම්, මනමාලියන්ගෙ ඇදුම් පැලදුම් මහන්න පටන්ගත්තා. අන්තිමට "චුටි” බයක් හැකක් නැතිව සාරි හැට්ටයක්, ගවුමක්, සායක් මහන්න ඉගෙන ගත්තා. සමහර වෙලාවට එකම ඇඳුම තුන්හතර වතාව ගලවලා නැවත මහන්න සිදුවෙන්න ඇති. 

ඔය දේවල් ඔහොම ගියා, චුටි හිමීට තමන්ගෙ මැහුම් කටයුතු කරගෙන ගියා. ඇගෙන් ඇදුමක් මහගන්න, පිළිවෙළට සාරියක් අන්දගන්න එන, හිතවත් හැමදෙනාම ඇගෙන් හැමදාම අහපු දෙයක් තිබුණා. කවද්ද ඔයා ඔයාගෙම කියල දෙයක් පටන්ගන්නේ? චුටි හිස වනලා හිනා වුණා. තව දවස් තියනවා කිව්වා.

චුටි මැහුම් ගෙතුම් විතරක් නෙවෙයි, අයියගෙ කඬේ ඉදිරිපස ගොඩනැගිල්ලේ තිබුණු රූපලාවන්‍ය ඇකඩමියෙන් රූපලාවන්‍ය හා හිසකේ සැකසීම පිළිබඳත් ඉගෙන ගත්තා. 2001 වසරේ බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවෙ තිබුණු මනමාලියන් දැක්මෙදි වසරේ දක්ෂතම සිසුවිය වුණෙත් චුටි.ඉතිං 2002 වසර එළඹුණා. මහරගම නැෂනල් ගොඩනැගිල්ලෙ, කඩ කාමරයක චුටිගෙ බලාපොරොත්තු ඉටුවුණා. මහන්සි නොබලා, වෘත්තීය පුහුණු අධිකාරියෙ අනුමැතිය ඇති මධ්‍යස්ථාන හරහා පුහුණුව, හා අධ්‍යාපනය ලබාගත් ඇය රූපලාවන්‍ය හා හිසකේ සැකසීම පිළිබඳව එන්.වී.කියු සහතික පත්‍ර කාණ්ඩ හතරම සමත්වුණා.

කාලයක් යද්දි මහරගම හන්දියෙ සාරි හැට්ටයක් හරියට මහගන්න කෙනෙක් හොයාගෙන එන අයට කටින් කට තොරතුරු ආවා, චුටි ගැන. හදිස්සියෙන් සාරි කඬේකින් සාරියක් අරගන්න එන පාරිභෝගිකයෙක්, ඒ සාප්පුවෙන්ම හදිස්සියෙන් හැට්ට මහගන්න තැනක් අහගෙන හොයාගෙන ආවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි ඒ සාරි සාප්පුවල වැඩ කරන කාන්තාවන් අදින නිල ඇදුමේ සාරි හැට්ට මහන ඕඩරෙත් ඇයටම ආවා. 2011 වසරේ ඇය කඩ කාමර දෙකක්ම බද්දට අරගත්තා. මැහුම් හල සහ රූපලාවන්‍යාගාරයට.

අද මගේ පුංචි යෙහෙළිය, සහෝදරිය, දක්ෂ කුඩා ව්‍යවසායිකාවක්. කාටවත් බරක් නැතිව, ලයිට් බිල්, වතුර බිල්, ටෙලිෆෝන් බිල්, ගොඩනැගිලි කූලි ගෙවාගෙන, තවත් කාන්තාවකට රැකියා අවස්ථාවක් ලබාදීල ස්වාධීනව නැඟී සිටිනවා. ඇගේ ඊළඟ හීනේ තමන්ගෙ කියල නිවසක්. අනුන්ට බරක් නොවී තමන්ගෙ දෑතේ මහන්සියෙන් හරි හබ්බ කරල පුංචි ඉඩම් කෑල්ලක් අරගෙන හෙට අනිද්ද දවසක ගෙදර වැඩ පටන්ගන්න උත්සාහ කරන ඇයට, ඇගේම කියන නිවසක හීනේ බොහොම ඉක්මනට සැබෑ කරගන්න හදවතින්ම සුභ පතන ගමන් මම ඈ ගැන ආඩම්බර වෙනවා.

අපේ පරම්පරාවේ ඒ කියන්නෙ නූතන පරම්පරාවේ බොහෝ පිරිසක් ජීවිතයේ සියල්ල තමන් කරා එළඹෙන තුරු බලා සිටිනා මොහොතක, ඇගේ ජීවිතය ඇයම සොයා ගැනීම පිළිබඳව. දෙයක් අනේ මං දන්නෙ නෑ කියල බලාගෙන ඉන්නෙ නැතිව දැනුම තියෙන තැන් හොයාගෙන ගිහිල්ල ඉගෙනීම පිළිබඳව, ඒ විතරක් නෙවෙයි අපි මේ වැඩේ මේ විදියට කරමු කියලා තමන්ගේ මතයේ විතරක් ඉන්නේ නැතිව අනිත් අයත් සමඟ අදහස් හුවමාරු කරගැනීම පිළිබඳව.

ලොකුම දේ අනිත් අයටත් තමන් යන පාර ගැන, ආපු පාර ගැන කියාදීලා මෙන්න මේ තැන් වලින් මේ වගේ උදව් සේවාවන් පහසුකම් ලබාගන්න පුළුවන් ඒ තැන්වලට යන්න කියන එක ගැන. ඉතිං නමින් ඈ නිරෝෂණී අබේසිංහ  ඉන්නෙ මහරගම නැෂනල් ගොඩනැගිල්ලෙ වයිආර් ඒ පැෂන් සෙන්ටර් එකේ.

ගමනක් යද්දි එද්දි යන්න ඕනේ තැනට යන්න එන්න පාර මතක නැති වෙලා හැමදාමත් දුරකථනයෙන් පාර අහගන්න වද දෙනවා වුණත්, ජීවිතේ පාර වරද්ද නොගෙන ඉදිරියට යන්න අනිත් අයට පාර කියාදෙන නුඹ ගැන මට ආඩම්බරයි "නිරෝ ”