සිහිනයක මල් පිපී
රා‍්‍රතිය ඇස් හරී
තරු කිනිති පරවෙලා
මඟ සොයන්නට බැරි
කනාමැදිරියො නැතී
අන්ධකාරය දිදුළයි
මඟ කියනු කිසිවෙක් නැතී
මඟ අසන්නට රිසිනැතී
දිදුළන අන්ධකාරය
වැයෙනා හද ස්වරයයි
කළුවරට පෙම්බැදී
මල් සුවද විදගමි
සිහිනයක කිමිදෙනා
කොපුළතක දවටමි
අදුර තූළ වැතිරෙමි
හිරුට දහවල දෙමි
දුලන අදුරම වෙමි
එළියේ සැඟවී ගමි
2 comments:
දිදුලයිනම්
කුමට බයවෙන්නද
අන්ධකාරයට වුව
දාන්න පහක් හරේ...
සන්ජි ආපහු ලියන්න ගත්ත එක නම් මට ගේන්නේ කියාගන්න බැරි සතුටක්...
මොකද කියන්නේ අර කතා සීරිස් එක පටන් ගමුද ආයේ...?
Post a Comment